W ciągu ostatnich 15 lat coraz więcej pszczelich rodzin ginie, a przyczyna pozostaje w większości przypadków nieznana. Miliardy pszczół miodnych na całym świecie opuszczają swoje ule i nigdy nie wracają. W niektórych regionach zniknęło nawet 90% pszczół!

Naturalne środowisko, w którym pszczoły żyły od tysięcy lat, ulega ogromnym zmianom wskutek działalności człowieka. Niestety zmiany te są niekorzystne dla pszczół. Największe zagrożenie stanowią środki ochrony roślin, ograniczony dostęp do zróżnicowanego pokarmu, pasożyty i choroby.

Dopiero w ostatnich latach podjęto w Europie działania mające na celu ograniczenie używania tych środków ochrony roślin, które są dla pszczół najbardziej szkodliwe. Ogromnym problemem jest wspomniany wcześniej brak zróżnicowanego pokarmu dla pszczół. Przyczyną są wycinki drzew i lasów oraz uprawy monokulturowe (uprawy jednego gatunku rośliny na rozległych terenach). Uprawy takie dostarczają pszczołom pokarm tylko w krótkim okresie ich kwitnienia, po którym pszczoły muszą być sztucznie dokarmiane. Ten brak naturalnego, urozmaiconego pokarmu bardzo źle wpływa na odporność pszczół na choroby i pasożyty, które co roku dziesiątkują populację.

Roczny cykl rozwoju pszczelich rodzin nie współgra często ze zmienioną bazą pożytkową i zmusza pszczelarzy do stosowania specjalnych zabiegów zmieniających ten rytm, aby uzyskać większą produkcję miodu. Bardzo duży wpływ na brak pożytku mają zmiany zachodzące w uprawach roślin. Zniknęło wiele roślin, którymi żywiły się pszczoły.

Ogromne plantacje rzepaku to duży pożytek w krótkim okresie. Ogromne uprawy zbóż i buraków to prawie całkowity brak pożytku. Nie jest tajemnicą, że do degradacji środowiska najbardziej przyczynia się sam człowiek. Dzieje się to nawet wtedy, kiedy dbając o uprawy rolne i plony sięga po chemiczne rozwiązania. Zauważa się nadmierną kumulację związków i pierwiastków o właściwościach toksycznych, w tym metali ciężkich – w glebie, wodzie i powietrzu.