Mieszkańcy zielni parkowej to przede wszystkim jeże, nietoperze oraz wiewiórki.

Jeż

W Polsce występują dwa gatunki jeży: jeż wschodni którego spotkać można na terenie niemal całej Polski, oraz jeż Europejski lub zachodni występujący w zachodniej części kraju. Jeż jest największym ssakiem owadożernym w Polsce. Jego najbardziej charakterystyczną cechą są igły. Na jego malutkim ciele można doliczyć się od 6000 do 8000 szpilek długości około 2 centymetrów.
Jest świetnym pływakiem i wspinaczem. Ale jego główną domeną są nocne wędrówki. Potrafi przebyć nawet 2 kilometry w ciągu jednej nocy. Zwierzęta te są wszystkożerne, ale głównym składnikiem ich diety są robaki ziemne, ślimaki i owady. Nie pogardzą płazami, jajami ptasimi, grzybami i owocami. Jeż chyba jako jedyny ssak potrafi zjadać ropuchy, gdyż jest niewrażliwy na ich jad. Słynie także z umiejętności polowania na jadowite węże, np. żmije. W walce ze żmiją zwierzęciu pomaga zbroja z kolców i wysoka odporność na jad przeciwnika. Jeż w naturalnych warunkach żyje około 6 lat.

Jeże w okresie aktywności przebywają w ciągu dnia ukryte pod liśćmi, w jamkach czy rozpadlinach ziemnych. Gdy tylko nastąpi zmierzch, drepczą, poszukując jedzenia, aż do świtu. W październiku jeż zapada w sen zimowy. Ten trudny okres spędza w wyścielonej norce ukrytej pod konarami drzew lub liśćmi. Otulony mchem, trawą i liśćmi budzi się dopiero w kwietniu. Mimo bojowego uzbrojenia jeż ma też swoich wrogów, do których należą psy, lisy, borsuki i sowy.

Jeż w Polsce jest pod ochroną, a trzymanie go w domu jest prawnie zakazane. Dzisiaj jeż znany jest jako pożyteczny padlinożerca, sanitariusz ogrodów i parków, wpływa również na ograniczenie liczebności szkodników upraw i ogrodów. Podczas jesiennych porządków w ogrodach i parkach zwróćmy uwagę na sterty liści. Zakopane tam jeże szukają miejsca do przezimowania.

Nietoperze

Nie, nietoperze nie wplątują się we włosy. Mit ten może pochodzić od historyjek opowiadanych młodym pannom, aby wieczorami potajemnie nie wymykały się na schadzki. Ponadto polskie nietoperze nie piją krwi. Na świecie są jednak gatunki, tzw. wampiry, które odżywiają się wyłącznie krwią innych zwierząt. Występują głównie w Ameryce Południowej, więc w naszej szerokości geograficznej jesteśmy bezpieczni. Nietoperze nie są dla nas zagrożeniem, lecz jak każde zwierzę potrafią się bronić. Ugryzienie tych ssaków nie wyrządzi dużych obrażeń, ale należy unikać dotykania ich gołą ręką. W Polsce wszystkie gatunki nietoperzy są owadożerne, lecz na świecie możemy spotkać gatunki odżywiające się nektarem roślin, owocami, krwią a nawet rybami! Jeden nietoperz potrafi zjeść około 3000 komarów dziennie, a więc są to pożądani sąsiedzi. Wyobraźmy sobie jak ogromny wpływ na ilość komarów ma kolonia składająca się ze 100 osobników! Nietoperze regulują populacje owadów. W Polsce szczególnie zauważalne jest to w Kotlinie Kłodzkiej gdzie wieczorami można spędzać czas nad wodą nie oganiając się od wszędobylskich komarów. Te tereny charakteryzujące się występowaniem szczelin w skałach pozwalają na bezpieczne bytowanie nietoperzy, a te odwdzięczają się regulując populację uciążliwych owadów.

Wiewiórki

Wiewiórki w przeciwieństwie do np. myszy, nie robią zapasów w postaci spiżarni na zimę Owszem, robią zapasy na tzw. trudniejsze czasy, ale w postaci wielu rozproszonych skrytek. Taki sposób chowania ma dużo plusów, np. w przypadku odnalezienia przez inne zwierzę jednej z kryjówek, jej właściciel nie traci wszystkich zapasów, tylko ich niewielką część. A kto może wiewiórce kraść zapasy? Przede wszystkim inne wiewiórki, ale również ptaki krukowate, jak na przykład orzechówki, wrony siwe czy gawrony. Dodatkowym plusem takiej strategii gromadzenia zapasów jest to, że wiewiórki nie tracą energii na pilnowanie zapasów oraz odganianie złodziei. Ciekawostką jest fakt, że gryzonie te potrafią oceniać, który pokarm jest bardziej wartościowy, a który mniej. W wyniku tego, więcej czasu poświęcają na schowanie pokarmu bardziej wartościowego energetycznie, kryją go dalej i w większej odległości od innych osobników. Jedzenie mniej wartościowe chowane jest szybciej i bliżej miejsca, gdzie zostało znalezione – nie jest po prostu tak cenne. Podstawą diety wiewiórek są nasiona drzew iglastych oraz liściastych. Głównie pokarm, który ma wysoką wartość energetyczną oraz który można długo przechowywać, jest przez wiewiórki zakopywany w ziemi, a takie właśnie są m.in. orzechy. W związku z tym, że nie wszystkie zapasy są wykorzystane przez wiewiórki, nasiona pozostając w korzystnych warunkach pod ziemią, mają idealne warunki do kiełkowania. Dodatkowo wiewiórki robią zapasy w postaci rozporoszonych skrytek, co tym bardziej przyczynia się do rozprzestrzeniania nasion. Co ciekawe, uważa się, że wiewiórki rozpoznają nasiona, w których znajdują się larwy owadów – takie nasiona są przez nie chętniej od razu zjadane. Wiewiórki są pięknymi, sympatycznymi towarzyszami zabaw w parkach.